Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Co to jest plan miejscowy

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (MPZP), zwany w skrócie planem miejscowym, to akt prawa miejscowego uchwalany przez radę gminy lub miasta. Nowy plan miejscowy uchwalany jest średnio co kilka lat, w zależności od zapotrzebowania i możliwości gminy. Plan określa przeznaczenie, warunki zagospodarowania i zabudowy danego terenu. Właśnie w planie miejscowym dokonuje się m.in. zmiany przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze. Plan składa się z dwóch części: tekstowej (treść uchwały) oraz części graficznej (rysunek planu).

Dlaczego warto zajrzeć do planu miejscowego

Dokładne przestudiowanie planu miejscowego przez zakupem działki rekreacyjnej lub działki budowlanej pozwala znaleźć odpowiedź na dwa podstawowe pytania. Co na danej działce można wybudować i co powstanie w przyszłości w najbliższej okolicy. Plan określa szczegółowo przeznaczenie konkretnej działki (np. usługi, zabudowa mieszkalna), możliwą formę zabudowy (np. wolnostojąca, szeregowa, bliźniacza), a także przeznaczenie okolicznych terenów. Z planu można dowiedzieć się m.in.:

• jaki rodzaj budynku można postawić, jak wysoki, jakie są wymogi co do charakteru oraz gabarytów zabudowy,
• jaką powierzchnię działki można zabudować,
• czy dopuszcza się w budynku usługi czy np. będzie można tylko prowadzić małą działalność u siebie w domu,
• czy w najbliższej okolicy niebawem nie powstanie odcinek autostrady, hipermarket czy fabryka,
• czy działka nie znajduje się przypadkiem na terenie zalewowym,
• czy działka nie leży w strefie ochronnej, gdzie obowiązuje całkowity lub częściowy zakaz zabudowy,
• jaki będzie w przyszłości przebieg ulic, czy drogi będą poszerzane, jakie są linie zabudowy.

Plan zawiera kluczowe informacje, które powinny wpłynąć na ostateczną decyzję o zakupie wybranej nieruchomości. Popełniony na tym etapie błąd może okazać się brzemienny w skutkach, kiedy z dnia na dzień sielankowy krajobraz zmieni się w hałaśliwą i nieprzyjazną okolicę.

Jak czytać plan miejscowy

Plan składa się z części tekstowej, czyli uchwały oraz części graficznej, tzn. rysunku planu, który zazwyczaj wykonywany jest na mapie zasadniczej w skali 1:1000. Przeznaczenie terenu określone jest oznaczeniami graficznymi i literowymi. Zgodnie z przyjętymi zasadami tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej są oznaczane skrótem literowym MN oraz kolorem jasnobrązowym, natomiast tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej skrótem MW i kolorem ciemnobrązowym. Niepokoić powinno sąsiedztwo koloru fioletowego i czerwonego lub czerwono-szarego. Fiolet to tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów (P), a czerwień to tereny zabudowy usługowej (U). To praktyczne i jasne oznakowanie sprawia, że czytanie planu nie powinno nastręczać trudności. Bez problemu uda się także na niej znaleźć tak istotne informacje jak odległość od drogi lub terenów rekreacyjnych.

 

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego składa się z części tekstowej i graficznej. W części graficznej przeznaczenie terenu określane jest kolorem i skrótem literowym.

Dostępność oraz wypis i wyrys z planu miejscowego

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest dokumentem ogólnodostępnym, czyli każdy może się z nim zapoznać w urzędzie gminy lub miasta (najczęściej w wydziale architektury). Obecnie większość gmin posiada plan miejscowy również w formie elektronicznej, co oznacza, że można się z nim zapoznać bez wychodzenia z domu. Znaleźć go można na stronach internetowych miasta lub gminy i w internetowym Biuletynie Informacji Publicznej urzędu. Jednak bezpłatnie można go tylko obejrzeć. Wypis i wyrys można otrzymać po złożeniu wniosku za opłatą, a jej wysokość zależy od gminy. Wydawanie dokumentów trwa od kilku dni do 2-3 tygodni, w przypadku braku planu można otrzymać od ręki zaświadczenie, że taki plan na danym obszarze nie obowiązuje.

Ograniczenia wynikające z planu

Plan miejscowy ma swoje zalety, ale także wady. Z jednej strony jasno wskazuje co i gdzie jest obecnie oraz reguluje co i gdzie może powstać w przyszłości, ale jednocześnie narzuca pewne ograniczenia. Plan bowiem nie tylko wskazuje przeznaczenie terenów, może podawać gabaryty zabudowy, narzucać linie, przy których usytuowane mają być budynki, zasady ochrony konserwatorskiej, przyrodniczej i środowiska, szerokość elewacji frontowej, nawet zasady dojazdu i parkowania. Zawiera również regulacje dotyczące wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki. Dlatego poznanie założeń planu jest tak istotne, pozwala szybko ocenić, czy dana działka jest odpowiednia dla określonych planów inwestycyjnych.

 

Obowiązujący plan miejscowy może narzucać liczne ograniczenia m.in. w zakresie gabarytów i charakteru stawianych budynków, linii zabudowy, ochrony przyrody a nawet zasad dojazdu.

Co zrobić kiedy nie ma planu

Nie na każdym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Jego brak pozwala na większą dowolność przy wyborze zabudowy. Z drugiej strony, brak planu może okazać się pułapką, dlatego, że nie wiadomo co zostanie w najbliższej przyszłości wybudowane tuż za płotem. Można spróbować się tego dowiedzieć w urzędzie gminy pytając, czy nie zgłoszono w okolicy rozpoczęcia jakiejś inwestycji. Zwykle też gmina ma opracowane studium zagospodarowania, które określa w sposób ogólny charakter przyszłej zabudowy na danym terenie. Na tej podstawie urząd powinien udzielić informacji, jednak trzeba uzbroić się w cierpliwość, warto jednak poczekać. Przy braku planu, żeby ustalić co możemy na działce wybudować, trzeba wystąpić o decyzję o warunkach zabudowy. Jej wydanie nie zawsze odbywa się szybko i bezboleśnie. Konieczne jest spełnienie warunków, które określa ustawa.