Zmiany wprowadzone przez znowelizowaną ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – część druga

W poprzedniej części naszego artykułu omówiliśmy postulaty przedstawione przez resort infrastruktury, które mają na celu uprościć proces inwestycyjny. Jak te zmiany będą wyglądać w praktyce po wprowadzeniu nowelizacji ustawy?

Najważniejszym efektem nowelizacji ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym będzie skierowanie inwestycji budowlanych na tereny już odpowiednio przygotowane do zabudowy, wyposażone w niezbędną infrastrukturę. Decyzje dotyczące warunków zabudowy nowych obszarów będą wydawane wyłącznie dla terenów wcześniej przygotowanych do inwestycji. Dodatkowo, procesy opracowywania planów miejscowych będą wymagały przeprowadzenia analiz dotyczących m.in. podaży i zapotrzebowania na tereny budowlane. Planowanie przestrzenne będzie silniej uwzględniać potrzeby społeczności lokalnych, a także zostaną wprowadzone przepisy umożliwiające uchwalenie planu miejscowego na wniosek podmiotu prywatnego. Jednakże, taki podmiot musi jednocześnie zobowiązać się do zapewnienia infrastruktury oraz bezpłatnego przekazania jej gminie – podkreśla ekspert Bartosz Antos z portalu www.grunttozysk.pl.

Nowe przepisy mają na celu lepsze zabezpieczenie interesów inwestorów oraz usprawnienie procesów inwestycyjnych, zarówno prywatnych, jak i publicznych. Uchwalanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego będzie odbywać się głównie poprzez zaangażowanie większej liczby podmiotów, przede wszystkim lokalnych społeczności. Dzięki temu, zdaniem resortu, uzyskamy stabilną i przejrzystą podstawę do określenia przeznaczenia konkretnych obszarów oraz możliwości ich zagospodarowania. Planowanie przestrzenne będzie również rozwiązywać spory dotyczące terenów problematycznych lub o szczególnym znaczeniu dla danej miejscowości. Dodatkowo, dwuletnia ważność decyzji o warunkach zabudowy spowoduje, że będzie ona zgodna z istniejącym planem zagospodarowania przestrzennego.

Resort infrastruktury planuje również wprowadzenie rozwiązań, które umożliwią gminom lepsze zarządzanie wydatkami i dochodami związanych z zagospodarowaniem przestrzennym. Zwiększenie dochodów gmin będzie miało miejsce poprzez wydłużenie terminów dotyczących odszkodowań oraz opłaty planistycznej do 10 lat (obecnie możliwe jest naliczanie jej tylko przez 5 lat od uchwalenia planu). Ponadto, system odszkodowań zostanie zracjonalizowany poprzez przyznawanie odszkodowań adekwatnych do przyczyny powstania ograniczenia – gminy będą odpowiedzialne wyłącznie za szkody wynikające bezpośrednio z ich decyzji planistycznych. Gminy będą również zobowiązane do przeprowadzania regularnych analiz społecznych, co pozwoli na lepsze zarządzanie finansami związanymi z zagospodarowaniem przestrzennym, uwzględniającymi potrzeby i możliwości danej gminy.

Resort dąży także do zwiększenia udziału społeczeństwa w procesie sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, aby uniknąć ewentualnych sporów i sprzeciwów ze strony lokalnej społeczności. W związku z tym, po nowelizacji, konieczne będzie przedstawienie uzasadnienia do uchwał intencyjnych oraz przeprowadzenie dodatkowych konsultacji z mieszkańcami, co umożliwi im wyrażenie opinii na temat planowanych działań gminy na wczesnym etapie procesu planistycznego. Rola studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy zostanie znacznie wzmocniona, a dokumenty planistyczne będą dostępne także w formie cyfrowej, co ułatwi dostęp do informacji o planowanych działaniach gminy.