Planowanie zakupu nieruchomości i jego realizacja od zawsze wiązała się z licznymi
niewiadomymi i kruczkami prawnymi.
Wychodząc naprzeciw tym pytaniom, postanowiliśmy uruchomić cykl poradników
w których opiszemy wiele aspektów związanych z nieruchomościami.
Polub nas aby uzyskać dostęp do całej treści
Kto i w jaki sposób ma prawo nadać nową nazwę drodze publicznej, a kto drodze wewnętrznej? Jakie konsekwencje, dla mieszkańców, powoduje zmiana dotychczasowej nazwy ulicy?
Nadawanie nazwy ulicy w drodze uchwały
Zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym podejmowanie uchwał w sprawach nadawania nazw ulic, które w świetle prawa stanowią drogi publiczne, należy do wyłącznej właściwości rady gminy. Z inicjatywą nadania nazwy mogą wystąpić zarówno radni, jak i mieszkańcy danej gminy, osoby prawne lub organizacje społeczne – przy zastrzeżeniu, że jeśli wniosek o zmianę lub nadanie nazwy ma dotyczyć ogólnodostępnej drogi wewnętrznej, ale znajdującej się na terenie prywatnym, niezbędne będzie uzyskanie zgody właściciela takiej nieruchomości na piśmie.
Nowe nazwy ulic nadawane są, co do zasady, w drodze uchwały, przez radę gminy. Ustawodawca nie przewidział jednak konieczności przeprowadzania w związku z tą sprawą konsultacji z daną społecznością lokalną – jednakże w praktyce bardzo często przed podjęciem uchwały rada gminy organizuje zebranie mieszkańców, na którym członkowie wspólnoty będą mogli wyrazić swoją opinię o zamierzeniu organu. Takie uwagi nie są jednak wiążące dla urzędników, a więc gmina może po prostu nie brać ich pod uwagę przy podejmowaniu ostatecznej decyzji - jednakże wójt, burmistrz lub prezydent miasta na prawach powiatu musi dokonać analiz uwag zgłoszonych mu przez społeczność lokalną w ramach takich konsultacji społecznych. Rada podejmuje następnie uchwałę i podaje jej treść do wiadomości publicznej. Właściwy organ przekazuje następnie uchwałę wojewodzie w ciągu siedmiu dni od dnia jej podjęcia. Kolejnym krokiem jest przeprowadzenie przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta odpowiednich działań celem oznakowania tych obiektów – przez co rozumieć należy umieszczenie tablic informacyjnych z nazwami oraz wprowadzenia nowych określeń do właściwych ewidencji.
Brak odpowiednich wytycznych
Brakuje w polskim prawie odpowiednich, ujednoliconych i bezpośrednich dyrektyw, którymi mogłaby kierować się rada gminy przy nadawaniu nazw ulicom. Są jednak pewne przepisy, które muszą być respektowane – dla przykładu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnych z dnia 6 stycznia 2005 r. Zgodnie z tym artykułem organ może użyć dodatkowych tradycyjnych nazw ulic (czyli dodatkowych oznaczeń) w języku mniejszości, obok nazw ulic w języku polskim – z zastrzeżeniem, że działanie to będzie dopuszczalne jedynie w obrębie jednostki samorządowej wpisanej do prowadzonego przez ministra administracji cyfryzacji rejestru gmin, na których obszarze używane są nazwy w języku mniejszości. Co więcej, nazwy ulic w języku mniejszości nie mogą być stosowane samodzielnie, muszą zawsze występować wyłącznie po nazwie w języku polskim. Dodatkowe oznaczenia muszą także być zapisane literami alfabetu właściwego dla danego języka mniejszości narodowej (z uwzględnieniem specyficznych znaków diakrytycznych) oraz nie mogą nawiązywać do określeń nadawanych w okresie 1933-1945 przez władze Trzeciej Rzeszy Niemieckiej lub nazw nadawanych przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich.
Nazwy dróg wewnętrznych
Problem pojawia się z nadawaniem nazw drogom wewnętrznym. Zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy o samorządzie gminnym do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach herbu gminy, nazw ulic i placów stanowiących drogi publiczne lub też nazw dróg wewnętrznych - w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych; Dz. U. z 2013 r. poz. 260 – oraz wznoszenia pomników. W związku z powyższym powstaje pytanie – czy uprawnienie rady gminy do nadawania nazw obejmie także drogi wewnętrzne niemające przecież wymienionego w ustawie charakteru publicznego? Chodzi o drogi, które we wspomnianej ustawie o drogach publicznych zaliczone zostały w poczet takich dróg, z których może korzystać każdy zgodnie z jej przeznaczeniem, z wyjątkami i ograniczeniami określonymi w tej ustawie (lub też w innych przepisach szczegółowych). Jak okazuje się w praktyce organ posiada uprawnienia, by nadać nazwę ogólnodostępnej drodze wewnętrznej – jednak tylko za zgodą jej prawnego właściciela.
W kolejnej części artykułu: jak w praktyce wygląda procedura nadawania nazw drogom wewnętrznym oraz konsekwencje prawne i finansowe wprowadzenia nowej nazwy ulicy.
Saveinvest sp. z o.o.
www.grunttozysk.pl
Co miesiąc nowe, wartościowe porady
Materiał dostępny ZA DARMO!
Podaj swój adres e-mail, abyśmy mogli przesłac Ci linka do tego specjalnego,
bezpłatnego poradnika, dostępnego tylko dla subskrybentów newslettera.
Twoje dane są u nas bezpieczne. W każdej chwili możesz się wypisać.
Zadzwoń 500 210 600, lub wypełnij formularz - oddzwonimy do Ciebie!
